Warunki bezpiecznego użytkowania mieszkań
Szanowni Państwo!!!
Zima przynosi tragiczne skutki związane z eksploatacją naszych mieszkań. Na przestrzeni ostatnich kilku lat można w skali całego kraju zaobserwować wzrost zatruć tlenkiem węgla zawartym w spalinach pochodzących z gazowych ogrzewaczy wody (popularnych junkersów).
Wśród wielu przyczyn tego stanu w pierwszym rzędzie wyróżnić trzeba ograniczanie wentylacji poprzez: szczelne zamknięcia okien przy równoczesnym braku otworów nawiewnych, zatykanie kratek wentylacyjnych w ścianach i drzwiach łazienkowych, montowanie wentylatorów elektrycznych w miejscu kratek wentylacyjnych lub stosowanie mechanicznych okapów wyciągowych Jeżeli chcemy bezpiecznie mieszkać, to powinniśmy:
bezwzględnie stosować się do zaleceń osób uprawnionych do dokonywania przeglądów przewodów kominowych w Twoim mieszkaniu. Przy wymianie stolarki lokator powinien dodatkowo doposażyć na swój koszt nowe okna w nawiewniki, nie zamykać, nie zaklejać kratek wentylacyjnych, oraz samowolnie ingerować w przewody kominowe. Co najmniej raz w roku powierzać uprawnionemu konserwatorowi przegląd podgrzewacza wody.
Zasady prawidłowej wentylacji: Podstawowym zadaniem systemu wentylacji jest wymiana powietrza w budynku. Jej skuteczność zależy od właściwego doprowadzenia świeżego powietrza do budynku z zewnątrz, zapewnienia odpowiedniego przepływu pomiędzy pomieszczeniami i sprawnego usunięcia powietrza zanieczyszczonego. W Polsce najbardziej rozpowszechnionym, stosowanym od lat, typem wentylacji jest wentylacja naturalna, zwana także grawitacyjną. Jej zasada działania wykorzystuje siły natury, w głównej mierze różnicę gęstości powietrza na zewnątrz i wewnątrz budynku. Powietrze w naturalny sposób powinno przedostawać się przez nieszczelności w obudowie budynku do jego wnętrza, a po wymieszaniu z zanieczyszczeniami i ogrzaniu wydostawać się na zewnątrz przez kanały wentylacyjne. Zasada dobrej wentylacji budynku zakłada napływ powietrza do pomieszczeń najmniej zanieczyszczonych, a więc w przypadku budynków mieszkalnych do pokoi, a następnie przepływ do kratek wywiewnych w pomieszczeniach o większym stężeniu zanieczyszczeń — kuchni, łazienek, toalet i pomieszczeń pozbawionych okien. Proces ten jest możliwy jedynie wtedy, gdy do budynku dostaje się odpowiednia ilość powietrza, która zapewnia wymaganą intensywność usuwania zanieczyszczeń i odpowiedni ciąg kominowy.
PRZYCZYNY ZŁEJ WENTYLACJI
Coraz częstszym zjawiskiem jest zakłócenie działania wentylacji wywoływane zbyt małym dopływem powietrza zewnętrznego. Głównym powodem jest zbytnie uszczelnienie budynków. W poszukiwaniu maksymalnych oszczędności energetycznych stosuje się technologie zapobiegające infiltracji powietrza. Dzięki temu ogranicza się niekontrolowany przepływ powietrza przez ściany i okna. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że w ślad za ograniczaniem intensywności wentylacji w pomieszczeniach znacznie pogarsza się jakość powietrza wewnętrznego powodująca u użytkowników objawy tak zwanego syndromu chorych budynków.
SZCZELNOŚĆ OKIEN
Rosnąca liczba reklamacji szczelnych okien i obiektywne pogorszenie jakości powietrza wewnętrznego skłoniły producentów stolarki otworowej do poszukiwania rozwiązań tego problemu. Początkowo zaczęto usuwać fragmenty uszczelek w górnej części okna, następnie wprowadzono okucia pozwalające na rozszczelnianie okien i tak zwaną mikro wentylację. Usuwanie fragmentów uszczelek daje z punktu widzenia wentylacji niewielkie efekty. Skuteczne również jest stosowanie mikrowentylacji. Rozwiązanie to ma jednak zasadniczą wadę. Może być skuteczne jedynie wtedy, gdy użytkownicy świadomie z niego korzystają. Powszechnie natomiast zdarza się, że klienci kupujący nowoczesne okna nie pamiętają o ich rozszczelnianiu lub wręcz nie chcą korzystać z tej możliwości, bo nie po to wymieniałem okna, żeby mi teraz wiało po plecach.
WIDOCZNE SKUTKI ZŁEJ WENTYLACJI TO:
grzyb i pleśń na nadprożach, ościeżach okiennych, pod parapetem, w narożach pokoi, za meblami,
zaparowane szyby w oknach skroplona para wodna na chłodnych powierzchniach ścian i przedmiotach,
nawiew powietrza przez kratki wywiewne w kuchni lub łazience,
pęcznienie drewnianych mebli i podłóg.
Najskuteczniejszym sposobem zapewnienia właściwego napływu powietrza do budynku jest w tej sytuacji zastosowanie specjalnych nawiewników powietrza. Są to urządzenia, które można montować w oknie lub w ścianie zewnętrznej budynku, zapewniające określony przepływ powietrza. Wielkość tego przepływu można regulować w zależności od typu urządzenia ręcznie lub automatycznie.
Niezależnie od tego ich parametry powinny być zgodne z przepisami (PN–83 B–03430) zapewniać maksymalny przepływ od 20 do 50 m3/h — jeżeli zastosowano wentylacją grawitacyjną. Na polskim rynku największą popularnością cieszą się nawiewniki automatyczne.
SĄ TRZY SPOSOBY REGULACJI:
Nawiewniki montuje się w górnej części okna lub w ścianie nad oknem. Dzięki temu chłodne powietrze dostające się z zewnątrz opada na grzejnik i ogrzewa się, przez co nie pogarsza komfortu użytkowania pomieszczenia. Kuchnia jest pomieszczeniem, którego użytkowanie powoduje emisję różnego rodzaju groźnych zanieczyszczeń: pary wodnej, dwutlenku węgla (jeżeli w kuchni jest gaz), zapachów towarzyszących gotowaniu.
Prawidłowa wentylacja jest ściśle uzależniona od wyposażenia jej w różnego rodzaju urządzenia. Zgodnie z obowiązującymi przepisami do kuchni powinno być doprowadzone powietrze (przy zastosowaniu szczelnych okien oznacza to konieczność instalacji nawiewników okiennych bądź ściennych). W tym samym pomieszczeniu powinien znajdować się kanał wentylacyjny wentylacji grawitacyjnej. Przy zastosowaniu wentylacji grawitacyjnej kratka winna mieć nieregulowany przekrój by zapewnić usuwanie jak największego strumienia powietrza (nie wolno stosować kratek z ruchomymi żaluzjami). Ponadto przewiduje się dopływ powietrza do kuchni z pomieszczeń mieszkalnych. W tym celu należy zapewnić szczelinę w drzwiach o powierzchni min. 200 cm2 (w praktyce oznacza to podcięcie drzwi o min. 2, 5 cm). Z pokoi powietrze powinno przedostawać się do przedpokoju. Wymaga to zapewnienia przepływu pod drzwiami szczelina winna mieć wymiary min. 80 cm2 ( czyli drzwi powinno się podciąć o około 1 cm). Oczywiście nie należy zapominać o nawiewnikach w pokojach. Inaczej powietrze nie dostanie się do mieszkania a co za tym idzie i do kuchni.
Łączna objętość powietrza wentylującego w zależności od układu mieszkania powinna wynosić: dla mieszkania typu A — 120m3/h, dla mieszkania typu B — 150m3/h, dla mieszkania typu C — 165m3/h, przy czym:
mieszkanie typu A — lokal, gdzie łazienka i WC to jedno pomieszczenie,
mieszkanie typu B — łazienka oraz WC to oddzielne pomieszczenia,
mieszkanie typu C — łazienka i WC jako oddzielne pomieszczenia oraz dodatkowo w tym mieszkaniu znajduje się pomieszczenie pozbawione okna.
W budynkach wentylowanych w sposób naturalny (grawitacyjny) zanieczyszczone powietrze jest usuwane przez kanały wentylacyjne.
Skuteczność ich działania zależy od siły ciągu, jaka jest wytwarzana dzięki siłom natury. Naturalny ciąg kominowy powstaje dzięki różnicy gęstości powietrza wewnątrz budynku i w otaczającej go atmosferze. Gęstość powietrza zależy głównie od jego temperatury. Gdy gęstość powietrza wewnątrz budynku jest mniejsza niż na zewnątrz (w budynku jest cieplej niż na zewnątrz), wtedy ciąg jest prawidłowy. Gdy sytuacja jest odwrotna mamy do czynienia z ciągiem wstecznym — powietrze zamiast wydostawać się z budynku przez kanały wentylacyjne, wpada przez nie do wnętrza. Z reguły mieszkańcy nie zauważają tego zjawiska, ponieważ wietrzą mieszkania otwierając okna. Niewłaściwą wymianę powietrza łatwiej stwierdzić, gdy temperatura na zewnątrz spada i mniej intensywnie wietrzy się mieszkania, a zimne powietrze wpadające przez kanały wentylacyjne (zwłaszcza w łazience i toalecie) nieprzyjemnie wyziębia pomieszczenia. Jest to zjawisko nieprawidłowe Innym, nie mniej ważnym powodem zaburzania siły ciągu kominowego jest brak dopływu powietrza niezbędnego do wentylacji. Zbyt szczelne okna i obudowa budynku nie zapewniają odpowiedniej ilości świeżego powietrza, a grzewcze urządzenia gazowe powodują zasysanie go przez kanały wentylacyjne, co również powoduje powstanie tzw. ciągu wstecznego.
Odwrócenie ciągu jest zjawiskiem bardzo niebezpiecznym. Może dojść do zasysania spalin wydostających się z przewodów spalinowych oraz dymowych i wtłaczania ich do budynku. Ponadto niewłaściwie działająca wentylacja nie odprowadza gazów (produktów spalania), które mogą się wydostawać z wadliwie działających urządzeń grzewczych. Najniebezpieczniejszym z nich jest tlenek węgla powodujący bardzo groźne zatrucia, nawet śmiertelne. Jeżeli budynek wyposażony jest w instalację wentylacji grawitacyjnej, to podłączenie wyciągu mechanicznego do takiej instalacji jest surowo zabronione, gdyż mogłoby to spowodować zakłócenia w pracy instalacji. Podobna sytuacja ma się ze zbiorowymi przewodami wentylacji grawitacyjnej (co druga kondygnacja podłączona jest do tego samego przewodu). Niestety, mimo że stosowanie okapu jest niedozwolone wiele osób stosuje je najczęściej nie zdając sobie sprawy, że pogarsza tym samym życie swoim sąsiadom. Najlepszym dowodem na to, że ktoś podłączył okap jest to, że czujemy zapachy powstające podczas przygotowania potraw (wydostające się z kratki wentylacyjnej).
Założenie okapu do takiej instalacji spowoduje przepychanie powietrza naszym sąsiadom na innych kondygnacjach. Prawo polskie zabrania stosowania takich rozwiązań! ! ! Łazienki z gazowymi urządzeniami grzewczymi: Wybór łazienki jako miejsca użytkowania grzejnika wody przepływowej nie jest rozwiązaniem najlepszym, ale niestety często jedynym. Montaż tych urządzeń powoduje konieczność doprowadzenia odpowiednio większego strumienia powietrza nie tylko z uwagi na samą wentylację, ale na zapewnienie wystarczających ilości tlenu do spalania gazu. Urządzenia grzewcze mogą okazać się bardzo niebezpiecznymi dla zdrowia, a nawet życia mieszkańców. W gazowych ogrzewaczach wody (popularnych junkersów) starej konstrukcji nie ma funkcji automatycznego odcięcia dopływu gazu w przypadku zbyt małego ciągu. Jeżeli świeczka gaśnie, gaz ulatnia się do pomieszczenia lub co gorsza, gdy urządzenie działa, brak odpowiednich ilości powietrza do spalania powoduje powstanie zabójczego dla człowieka tlenku węgla (czadu). Szczytem zaś głupoty jest świadome blokowanie przez niektórych instalatorów fabrycznie montowanych zabezpieczeń. Ze względu na ryzyko pojawienia się tlenku węgla, bardzo istotne jest regularne czyszczenie przewodów wentylacyjnych i spalinowych wychodzących z łazienki oraz regularne przeglądy i czyszczenie grzejników przez osoby do tego uprawnione. Tlenek węgla jest bezwonnym, bezbarwnym gazem utrudniającym dotlenianie krwi. Powstaje on w wyniku niepełnego spalania paliw: węgla, drewna, węgla drzewnego, gazu, oleju opałowego. Może być emitowany przez lampy i piecyki naftowe i gazowe, kotły na paliwa stałe i gaz, kominki, podgrzewacze wody, silniki spalinowe (na przykład przez samochód w garażu), znajduje się także w dymie papierosowym. Tlenek węgla może się wydzielać na skutek nieprawidłowego działania urządzeń: złego zainstalowania, uszkodzenie lub niewłaściwej eksploatacji.
Powodem pojawienia się tlenku węgla w pomieszczeniu może być niewłaściwie działająca wentylacja lub niedrożne kanały spalinowe. Tlenek węgla zaburza dystrybucję tlenu dostarczanego do całego organizmu przez krew. W zależności od wdychanej dawki gaz może zaburzyć koordynację ruchów, pogorszyć jakość naczyń krwionośnych, wywołać zmęczenie lub omdlenie, bóle głowy, osłabienie, dezorientację, mdłości i zawroty głowy. Już niewielkie stężenie tlenku węgla w powietrzu może być śmiertelne! ! ! Objawy mogą być czasami mylone z grypą lub zatruciem pokarmowym. Szczególnie narażeni na niekorzystne skutki działania tlenku węgla są ludzie starsi, chorujący na serce i z kłopotami w oddychaniu oraz dzieci i płody.
Aby zapobiegać powstawaniu tlenku węgla należy: Upewnić się, że urządzenia mogące wydzielać tlenek węgla są zainstalowane poprawnie i działają sprawnie. Upewnić się, że podgrzewacz gazowy ma zapewniony dopływ powietrza z zewnątrz. Upewnić się, że piece i kotły mają zapewnioną wentylację i wentylacja jest szczelna. Przestrzegać corocznych kontroli urządzeń gazowych i przewodów dymowych oraz wentylacyjnych. Kontrole te powinny wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie uprawnienia. Czyścić regularnie przewody kominowe — zatrudnić do tego wyspecjalizowanego kominiarza. Nie wolno lekceważyć objawów zatrucia, szczególnie, gdy odczuwa je więcej osób. Jeżeli zachodzi obawa zatrucia tlenkiem węgla należy: Natychmiast zaczerpnąć świeżego powietrza. Otworzyć drzwi i okna. Wyłączyć wszystkie urządzenia mogące emitować truciznę. Natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Szanowni Państwo!
Aby czuć się bezpiecznie w Waszym mieszkaniu, pamiętajmy: Prawidłowo działająca wentylacja to nie tylko wywiew, ale przede wszystkim nawiew odpowiedniej ilości powietrza do mieszkania! Ciąg kominowy to ruch powietrza spowodowany różnicą temperatur. Nie ograniczajmy zatem ogrzewania łazienek i kuchni! Zwracajmy szczególną uwagę na urządzenia i przybory gazowe zamontowane w mieszkaniu. Utrzymujmy je w sprawności technicznej, pamiętajmy o ich corocznej konserwacji przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia.
Pamiętajmy! Nasze bezpieczeństwo zależy od nas samych!
W razie jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z Administracją Spółdzielni: tel. 74-852–40–48.
Zima przynosi tragiczne skutki związane z eksploatacją naszych mieszkań. Na przestrzeni ostatnich kilku lat można w skali całego kraju zaobserwować wzrost zatruć tlenkiem węgla zawartym w spalinach pochodzących z gazowych ogrzewaczy wody (popularnych junkersów).
Wśród wielu przyczyn tego stanu w pierwszym rzędzie wyróżnić trzeba ograniczanie wentylacji poprzez: szczelne zamknięcia okien przy równoczesnym braku otworów nawiewnych, zatykanie kratek wentylacyjnych w ścianach i drzwiach łazienkowych, montowanie wentylatorów elektrycznych w miejscu kratek wentylacyjnych lub stosowanie mechanicznych okapów wyciągowych Jeżeli chcemy bezpiecznie mieszkać, to powinniśmy:
bezwzględnie stosować się do zaleceń osób uprawnionych do dokonywania przeglądów przewodów kominowych w Twoim mieszkaniu. Przy wymianie stolarki lokator powinien dodatkowo doposażyć na swój koszt nowe okna w nawiewniki, nie zamykać, nie zaklejać kratek wentylacyjnych, oraz samowolnie ingerować w przewody kominowe. Co najmniej raz w roku powierzać uprawnionemu konserwatorowi przegląd podgrzewacza wody.
Zasady prawidłowej wentylacji: Podstawowym zadaniem systemu wentylacji jest wymiana powietrza w budynku. Jej skuteczność zależy od właściwego doprowadzenia świeżego powietrza do budynku z zewnątrz, zapewnienia odpowiedniego przepływu pomiędzy pomieszczeniami i sprawnego usunięcia powietrza zanieczyszczonego. W Polsce najbardziej rozpowszechnionym, stosowanym od lat, typem wentylacji jest wentylacja naturalna, zwana także grawitacyjną. Jej zasada działania wykorzystuje siły natury, w głównej mierze różnicę gęstości powietrza na zewnątrz i wewnątrz budynku. Powietrze w naturalny sposób powinno przedostawać się przez nieszczelności w obudowie budynku do jego wnętrza, a po wymieszaniu z zanieczyszczeniami i ogrzaniu wydostawać się na zewnątrz przez kanały wentylacyjne. Zasada dobrej wentylacji budynku zakłada napływ powietrza do pomieszczeń najmniej zanieczyszczonych, a więc w przypadku budynków mieszkalnych do pokoi, a następnie przepływ do kratek wywiewnych w pomieszczeniach o większym stężeniu zanieczyszczeń — kuchni, łazienek, toalet i pomieszczeń pozbawionych okien. Proces ten jest możliwy jedynie wtedy, gdy do budynku dostaje się odpowiednia ilość powietrza, która zapewnia wymaganą intensywność usuwania zanieczyszczeń i odpowiedni ciąg kominowy.
PRZYCZYNY ZŁEJ WENTYLACJI
Coraz częstszym zjawiskiem jest zakłócenie działania wentylacji wywoływane zbyt małym dopływem powietrza zewnętrznego. Głównym powodem jest zbytnie uszczelnienie budynków. W poszukiwaniu maksymalnych oszczędności energetycznych stosuje się technologie zapobiegające infiltracji powietrza. Dzięki temu ogranicza się niekontrolowany przepływ powietrza przez ściany i okna. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że w ślad za ograniczaniem intensywności wentylacji w pomieszczeniach znacznie pogarsza się jakość powietrza wewnętrznego powodująca u użytkowników objawy tak zwanego syndromu chorych budynków.
SZCZELNOŚĆ OKIEN
Rosnąca liczba reklamacji szczelnych okien i obiektywne pogorszenie jakości powietrza wewnętrznego skłoniły producentów stolarki otworowej do poszukiwania rozwiązań tego problemu. Początkowo zaczęto usuwać fragmenty uszczelek w górnej części okna, następnie wprowadzono okucia pozwalające na rozszczelnianie okien i tak zwaną mikro wentylację. Usuwanie fragmentów uszczelek daje z punktu widzenia wentylacji niewielkie efekty. Skuteczne również jest stosowanie mikrowentylacji. Rozwiązanie to ma jednak zasadniczą wadę. Może być skuteczne jedynie wtedy, gdy użytkownicy świadomie z niego korzystają. Powszechnie natomiast zdarza się, że klienci kupujący nowoczesne okna nie pamiętają o ich rozszczelnianiu lub wręcz nie chcą korzystać z tej możliwości, bo nie po to wymieniałem okna, żeby mi teraz wiało po plecach.
WIDOCZNE SKUTKI ZŁEJ WENTYLACJI TO:
grzyb i pleśń na nadprożach, ościeżach okiennych, pod parapetem, w narożach pokoi, za meblami,
zaparowane szyby w oknach skroplona para wodna na chłodnych powierzchniach ścian i przedmiotach,
nawiew powietrza przez kratki wywiewne w kuchni lub łazience,
pęcznienie drewnianych mebli i podłóg.
Najskuteczniejszym sposobem zapewnienia właściwego napływu powietrza do budynku jest w tej sytuacji zastosowanie specjalnych nawiewników powietrza. Są to urządzenia, które można montować w oknie lub w ścianie zewnętrznej budynku, zapewniające określony przepływ powietrza. Wielkość tego przepływu można regulować w zależności od typu urządzenia ręcznie lub automatycznie.
Niezależnie od tego ich parametry powinny być zgodne z przepisami (PN–83 B–03430) zapewniać maksymalny przepływ od 20 do 50 m3/h — jeżeli zastosowano wentylacją grawitacyjną. Na polskim rynku największą popularnością cieszą się nawiewniki automatyczne.
SĄ TRZY SPOSOBY REGULACJI:
- higrosterowanie,
- sterowanie różnicą ciśnień,
- sterowanie różnicą temperatur.
Nawiewniki montuje się w górnej części okna lub w ścianie nad oknem. Dzięki temu chłodne powietrze dostające się z zewnątrz opada na grzejnik i ogrzewa się, przez co nie pogarsza komfortu użytkowania pomieszczenia. Kuchnia jest pomieszczeniem, którego użytkowanie powoduje emisję różnego rodzaju groźnych zanieczyszczeń: pary wodnej, dwutlenku węgla (jeżeli w kuchni jest gaz), zapachów towarzyszących gotowaniu.
Prawidłowa wentylacja jest ściśle uzależniona od wyposażenia jej w różnego rodzaju urządzenia. Zgodnie z obowiązującymi przepisami do kuchni powinno być doprowadzone powietrze (przy zastosowaniu szczelnych okien oznacza to konieczność instalacji nawiewników okiennych bądź ściennych). W tym samym pomieszczeniu powinien znajdować się kanał wentylacyjny wentylacji grawitacyjnej. Przy zastosowaniu wentylacji grawitacyjnej kratka winna mieć nieregulowany przekrój by zapewnić usuwanie jak największego strumienia powietrza (nie wolno stosować kratek z ruchomymi żaluzjami). Ponadto przewiduje się dopływ powietrza do kuchni z pomieszczeń mieszkalnych. W tym celu należy zapewnić szczelinę w drzwiach o powierzchni min. 200 cm2 (w praktyce oznacza to podcięcie drzwi o min. 2, 5 cm). Z pokoi powietrze powinno przedostawać się do przedpokoju. Wymaga to zapewnienia przepływu pod drzwiami szczelina winna mieć wymiary min. 80 cm2 ( czyli drzwi powinno się podciąć o około 1 cm). Oczywiście nie należy zapominać o nawiewnikach w pokojach. Inaczej powietrze nie dostanie się do mieszkania a co za tym idzie i do kuchni.
Łączna objętość powietrza wentylującego w zależności od układu mieszkania powinna wynosić: dla mieszkania typu A — 120m3/h, dla mieszkania typu B — 150m3/h, dla mieszkania typu C — 165m3/h, przy czym:
mieszkanie typu A — lokal, gdzie łazienka i WC to jedno pomieszczenie,
mieszkanie typu B — łazienka oraz WC to oddzielne pomieszczenia,
mieszkanie typu C — łazienka i WC jako oddzielne pomieszczenia oraz dodatkowo w tym mieszkaniu znajduje się pomieszczenie pozbawione okna.
W budynkach wentylowanych w sposób naturalny (grawitacyjny) zanieczyszczone powietrze jest usuwane przez kanały wentylacyjne.
Skuteczność ich działania zależy od siły ciągu, jaka jest wytwarzana dzięki siłom natury. Naturalny ciąg kominowy powstaje dzięki różnicy gęstości powietrza wewnątrz budynku i w otaczającej go atmosferze. Gęstość powietrza zależy głównie od jego temperatury. Gdy gęstość powietrza wewnątrz budynku jest mniejsza niż na zewnątrz (w budynku jest cieplej niż na zewnątrz), wtedy ciąg jest prawidłowy. Gdy sytuacja jest odwrotna mamy do czynienia z ciągiem wstecznym — powietrze zamiast wydostawać się z budynku przez kanały wentylacyjne, wpada przez nie do wnętrza. Z reguły mieszkańcy nie zauważają tego zjawiska, ponieważ wietrzą mieszkania otwierając okna. Niewłaściwą wymianę powietrza łatwiej stwierdzić, gdy temperatura na zewnątrz spada i mniej intensywnie wietrzy się mieszkania, a zimne powietrze wpadające przez kanały wentylacyjne (zwłaszcza w łazience i toalecie) nieprzyjemnie wyziębia pomieszczenia. Jest to zjawisko nieprawidłowe Innym, nie mniej ważnym powodem zaburzania siły ciągu kominowego jest brak dopływu powietrza niezbędnego do wentylacji. Zbyt szczelne okna i obudowa budynku nie zapewniają odpowiedniej ilości świeżego powietrza, a grzewcze urządzenia gazowe powodują zasysanie go przez kanały wentylacyjne, co również powoduje powstanie tzw. ciągu wstecznego.
Odwrócenie ciągu jest zjawiskiem bardzo niebezpiecznym. Może dojść do zasysania spalin wydostających się z przewodów spalinowych oraz dymowych i wtłaczania ich do budynku. Ponadto niewłaściwie działająca wentylacja nie odprowadza gazów (produktów spalania), które mogą się wydostawać z wadliwie działających urządzeń grzewczych. Najniebezpieczniejszym z nich jest tlenek węgla powodujący bardzo groźne zatrucia, nawet śmiertelne. Jeżeli budynek wyposażony jest w instalację wentylacji grawitacyjnej, to podłączenie wyciągu mechanicznego do takiej instalacji jest surowo zabronione, gdyż mogłoby to spowodować zakłócenia w pracy instalacji. Podobna sytuacja ma się ze zbiorowymi przewodami wentylacji grawitacyjnej (co druga kondygnacja podłączona jest do tego samego przewodu). Niestety, mimo że stosowanie okapu jest niedozwolone wiele osób stosuje je najczęściej nie zdając sobie sprawy, że pogarsza tym samym życie swoim sąsiadom. Najlepszym dowodem na to, że ktoś podłączył okap jest to, że czujemy zapachy powstające podczas przygotowania potraw (wydostające się z kratki wentylacyjnej).
Założenie okapu do takiej instalacji spowoduje przepychanie powietrza naszym sąsiadom na innych kondygnacjach. Prawo polskie zabrania stosowania takich rozwiązań! ! ! Łazienki z gazowymi urządzeniami grzewczymi: Wybór łazienki jako miejsca użytkowania grzejnika wody przepływowej nie jest rozwiązaniem najlepszym, ale niestety często jedynym. Montaż tych urządzeń powoduje konieczność doprowadzenia odpowiednio większego strumienia powietrza nie tylko z uwagi na samą wentylację, ale na zapewnienie wystarczających ilości tlenu do spalania gazu. Urządzenia grzewcze mogą okazać się bardzo niebezpiecznymi dla zdrowia, a nawet życia mieszkańców. W gazowych ogrzewaczach wody (popularnych junkersów) starej konstrukcji nie ma funkcji automatycznego odcięcia dopływu gazu w przypadku zbyt małego ciągu. Jeżeli świeczka gaśnie, gaz ulatnia się do pomieszczenia lub co gorsza, gdy urządzenie działa, brak odpowiednich ilości powietrza do spalania powoduje powstanie zabójczego dla człowieka tlenku węgla (czadu). Szczytem zaś głupoty jest świadome blokowanie przez niektórych instalatorów fabrycznie montowanych zabezpieczeń. Ze względu na ryzyko pojawienia się tlenku węgla, bardzo istotne jest regularne czyszczenie przewodów wentylacyjnych i spalinowych wychodzących z łazienki oraz regularne przeglądy i czyszczenie grzejników przez osoby do tego uprawnione. Tlenek węgla jest bezwonnym, bezbarwnym gazem utrudniającym dotlenianie krwi. Powstaje on w wyniku niepełnego spalania paliw: węgla, drewna, węgla drzewnego, gazu, oleju opałowego. Może być emitowany przez lampy i piecyki naftowe i gazowe, kotły na paliwa stałe i gaz, kominki, podgrzewacze wody, silniki spalinowe (na przykład przez samochód w garażu), znajduje się także w dymie papierosowym. Tlenek węgla może się wydzielać na skutek nieprawidłowego działania urządzeń: złego zainstalowania, uszkodzenie lub niewłaściwej eksploatacji.
Powodem pojawienia się tlenku węgla w pomieszczeniu może być niewłaściwie działająca wentylacja lub niedrożne kanały spalinowe. Tlenek węgla zaburza dystrybucję tlenu dostarczanego do całego organizmu przez krew. W zależności od wdychanej dawki gaz może zaburzyć koordynację ruchów, pogorszyć jakość naczyń krwionośnych, wywołać zmęczenie lub omdlenie, bóle głowy, osłabienie, dezorientację, mdłości i zawroty głowy. Już niewielkie stężenie tlenku węgla w powietrzu może być śmiertelne! ! ! Objawy mogą być czasami mylone z grypą lub zatruciem pokarmowym. Szczególnie narażeni na niekorzystne skutki działania tlenku węgla są ludzie starsi, chorujący na serce i z kłopotami w oddychaniu oraz dzieci i płody.
Aby zapobiegać powstawaniu tlenku węgla należy: Upewnić się, że urządzenia mogące wydzielać tlenek węgla są zainstalowane poprawnie i działają sprawnie. Upewnić się, że podgrzewacz gazowy ma zapewniony dopływ powietrza z zewnątrz. Upewnić się, że piece i kotły mają zapewnioną wentylację i wentylacja jest szczelna. Przestrzegać corocznych kontroli urządzeń gazowych i przewodów dymowych oraz wentylacyjnych. Kontrole te powinny wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie uprawnienia. Czyścić regularnie przewody kominowe — zatrudnić do tego wyspecjalizowanego kominiarza. Nie wolno lekceważyć objawów zatrucia, szczególnie, gdy odczuwa je więcej osób. Jeżeli zachodzi obawa zatrucia tlenkiem węgla należy: Natychmiast zaczerpnąć świeżego powietrza. Otworzyć drzwi i okna. Wyłączyć wszystkie urządzenia mogące emitować truciznę. Natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Szanowni Państwo!
Aby czuć się bezpiecznie w Waszym mieszkaniu, pamiętajmy: Prawidłowo działająca wentylacja to nie tylko wywiew, ale przede wszystkim nawiew odpowiedniej ilości powietrza do mieszkania! Ciąg kominowy to ruch powietrza spowodowany różnicą temperatur. Nie ograniczajmy zatem ogrzewania łazienek i kuchni! Zwracajmy szczególną uwagę na urządzenia i przybory gazowe zamontowane w mieszkaniu. Utrzymujmy je w sprawności technicznej, pamiętajmy o ich corocznej konserwacji przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia.
Pamiętajmy! Nasze bezpieczeństwo zależy od nas samych!
W razie jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z Administracją Spółdzielni: tel. 74-852–40–48.